لختیه برگ درخت و ریزش برگ روی آسفالت زمخت شهر

ریزش باران اسیدی بر سر و روی تن سبز درخت ،

خنده ی تلخ زمین و گریه ی بی فایده ی سرد درخت

واقعیتی تکرار شدنی بود

نگاه مغموم من اما دوخته شد به درخت

خیس از سر و تن بهر غمه انبوه درخت

تبر در دست من و ریشه ی بی جون درخت

واقعیتی تکرا شدنی بود

که بزنم و بیاندازم ساقه را

یا بزارم که بماند به اندوه ریزان برگ